St.B! Book Club ile Bir İnsan Olmak Serisinin 3. bölümüne hoş geldiniz. 2. bölümde nasıl sigara içen bir birey haline dönüştüğümden bahsetmiştik. Artık krizler benden sorulur ve başa çıkamadığım dert tasa kalmamıştır. Yalana bak! 👊 3. bölüm ile kaldığımız yere geri dönelim. Dert, tasa ve kriz yönetimi anlarında bir süre sonra artık kimse o paketlerini uzatmamaya başladı. Bu alttan alttan "artık senin durum otlakçılık olmaya başladı. git kendine paket al" demekti. Tütün endüstrisinin gizli ve ücretsiz elemanları yeni bir müşteriyi daha, pazara başarı ile dahil etmişti. Ama; Kimsenin bir dal sigarasına da ihtiyacım yoktu. İçmediğim anlarda da çantamda tutarım. 👀 İstediğim zaman içerim, istediğim zaman içmem. 👍 Ben diğerleri gibi olmam. 💣 Kurban olmam, kurban keserim. 💩 Baktım iş kötüye gidiyor, bir daha da almam. 💪 vs. vs. vs. İç hesaplaşmamı tamamladım ve ofise en yakın tekel dükkanına kendimden emin adımlarla ilerledim. O pıtlatmalılardan bir paket ve bir çakmak sat
Tanıtım bölümünde dediğim gibi sigara içen her insanın bir başlama hikayesi vardır. 26 yaşıma gelene kadar hayatımda hiç sigara içmedim. Hatta bir klasik olarak içen kişilerden rahatsız olur, o dayanılmaz şekilde kokan ortama katlanmam gerekiyorsa katlanmak zorunda kalıyordum. Aile bireylerine baktığımda nerdeyse tüm erkekler bu illeti kullanıyordu. Dedelerim ve babam son nefeslerini sigaraya bağlı nedenlerden ötürü verdi. Özellikle babam koah nedeni ile son 15 yılını neredeyse her iki ayda bir hastanede geçirekcek şekilde yaşadı. Çocukluğumu geçirdiğim dönemde ise ekran ve reklam yüzlerinin çoğunun ağzında sigara vardı. RedKit, Marlboro Man, Cüneyt Arkın, Hababam Sınıfı vs. Üzerine düşünmeye kalksam sanırım liste uzar gider. Bir şekilde gerek aile bireyleri gerekse maruz kaldığımız karakterler sanırım bilinçaltında yer ediniyor. 2010 yılında yeni başladığım bir şirkette kullanılan ekranların farklı bir sisteme geçme çalışması vardı. Tüm çalışmaların sonunda yeni sistemin devreye